-:-افطارهای بی یار-:-

الامام محمدابن علی الباقر(علیهم السلام):

شهر رمضان شهر الله و الصائمون فیه اضیاف الله و اهل الکرامة

ماه رمضان ماه خداست و روزده داران این ماه میهمانان خدا و مورد کرامت و لطف اویند.

فضائل الاشهر الثلاثة.ص 123

          

رجب که آمد، لبخند زدیم که  صدایمان خواهند کرد: این الرجبیون...

به پایان رسید و تهی دست ماندیم...

اندوه فراغ رجب را با شادی حلول شعبان شستیم

شعبان به نیمه رسید و پایان!

و ما در اول راه مانده ایم...

رمضان رسیده..

و هنوز دستان تهی مان ، با هزاران امید به سوی  تو درازشده  است..

میدانم که رمضان ها، رجب ها، شعبان ها، همه ساله از پی هم میدوند و من ...

بارالها،

قلب هایمان را از عشق الهی لبریز، گناهانمان بریز و آبرویمان را مریز.

آمد رمضان هست دعا را اثری

دارد دل من شور و نوای دگری

ما بنده ی عاصی و گنهکار توییم

ای داور بخشنده به ما کن نظری      

آقا جان!

ماه مبارک ، وسیله ایست تا الطاف خداوندی شامل حال ما شود..شاید از زخم هایی که همه روزه به شما میزنیم، کم شود...

ولی مولای من...

آستانه ی افطار، بی حضور یار، صفایی ندارد...

التماس دعا

بالا بردن سطح فکری و اعتقاد

چگونه می‌توانیم سطح فکری و اعتقادی خود را دربارة امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف بالاتر برده و عمیق‌تر کنیم؟

برای بالا بردن سطح فکری و اعتقادی به دو گزینه نیاز است:

1. توجه به حضرت حق و دعا و انابه به درگاه او و توجه به وظایف دینی، تا دل روشن و پاک گردد و بتواند تجلی‌گاه انوار و معارف حق باشد. این

 انوار، هم الهامات الهی را شامل می‌شود و هم تفکر را.

2. مطالعه کتاب‌ها و گفت و گو با اندیشوران و صاحبان علم و فکررا .
برای کسب معرفت، از راه‌های زیر می‌توان بهره برد که هر یک دیگری را کامل می‌کند:
الف. راه عقل: اگر انسان کمی اندیشه کند درمی‌یابد برای رسیدن به سعادت و نیل به هدف از خلقت خود، نیاز به راهنمایی از طرف خداوند دارد. پس باید از طرف خداوند افرادی برای رساندن پیام خداوند (نبوت و رسالت) انتخاب شوند؛ از این رو، عقل در می‌یابد به وحی و بعثت انبیا نیاز دارد. انسان، علاوه بر این به تعلیم و تبیین آن توسط آن‌ها نیز نیازمند است؛ زیرا از یک طرف، وحی‌های الهی در بسیاری از موارد حالت کلی دارد و از طرف دیگر، عقل بشر محدود بوده و توانایی درک درست و کامل وحی را ندارد. بر این اساس، انسان نیازمند فرمایشات و توضیحات انبیا است.

گفتنی است انسان علاوه بر جسم، دارای روح است که شخصیت اصلی او را تشکیل می‌دهد. روح نیز همچون جسم دارای نیازمندی‌ها بوده و گرفتار آفت‌ها و بیماری‌ها می‌شود. 

روح اگر بخواهد رشد و تعالی پیدا کند باید تحت تربیت قرار گرفته و تزکیه شود، نیاز‌های معنوی او تامین شود، آفت‌هایی که به آن دچار شده و یا ممکن است دچار شود شناسایی شده و با آن مبارزه شود. این مهم (رفع نیاز‌ها و مبارزه با آفت‌ها) فقط در سایه تربیت یک مربی پاک امکان دارد؛ از این رو خداوند تزکیه و طهارت نفوس را وظیفه انبیا شمرده است و در قرآن می‌فرماید: *لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَF: خداوند بر مؤمنان منت نهاد هنگامی که در میان آنها، پیامبری از خودشان برانگیخت؛ که آیات او را بر آنها بخواند و آن‌ها را پاک کند و کتاب حکمت بیاموزد».1
با بعثت آخرین پیامبر و رسول خدا حضرت محمد صلی الله علیه و آله پیام‌هایی که باید از طرف خداوند نازل می‌شد فرستاده شد و در اختیار انسان قرار گرفت که همان قرآن کریم بود. تا زمانی که پیامبر در میان مردم بود، به مقدار استعداد‌ها و توانایی‌های مردم آن زمان دین را برایشان تبیین کرد و به تزکیه نفوس پرداخت. البته تبیین دین پیامبر، بر اساس علوم الهی بود که پیامبر در اختیار داشت و به سبب داشتن عصمت، ارشاد و تزکیه مردم را انجام می‌داد.
عقل می‌گوید: بعد از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله نیز باید فردی مانند او (عالم به علم الهی و معصوم از هر خطا) باشد، تا وظیفه تبیین دین و تزکیه مردم را به عهده بگیرد؛ پس باید در هر زمان انسان عالم و معصومی همچون پیامبر باشد، تا انسان به واسطه هدایت‌ها و ارشادات او، راه کمال را بپیمایند؛ اما این‌که چنین فردی، چه کسی می‌تواند باشد، باید از پیامبر پرسید؛ زیرا ما توانایی شناخت انسان عالم معصوم را نداریم؛ پس راه نقل (استفاده از گفتار) را باید بررسی کنیم.

شعبان رسید و من...

اغاز شعبان، حس دیگری دارد..

شعبان که میرسد..

بوی محمد(ص) در فضای دل میپیچد...

 شعبان که میرسد

بوی تو را دارد..

شعبان که  میرسد..

همه ی ذرات هستی، همه ی کائنات، در التهاب امدنت..در شوق دیدارت..

در ارزوی وصال تو...

و عدالت جهانی

رنگ می گیرند...

به وقت بارش باران

نگاهت گر به آن بالاست

و در رقص دعا قلبت

مثال بید می لرزد،

دعایم کن،دعایم کن،

که من محتاج محتاجم...