.:.شب یتیمی انسان.:.

 امشب این دل یاد مولا میکند

لیله القدراست احیا میکند

بشنوید ای گوش دلها بی صدا

نغمه فزت و رب الکعبه را

کاش امشب را نمی بودی سحر

کاش سر برون نمی آوردی قمر 

ای نماز صبح دل بیدار توست

یا علی این آخرین دیدار توست

باید امشب تا به پای جان گریست

بیشتر بر غربت یتیمان و قرآن گریست

کجاست حنجره عدالت که بر بام تاریک فریاد حق را بدهد؟

 کجاست ذو الفقار تا از نیام در آید ورجز قیام بخواند ؟ 

کجاست بازوان مردی که قلعه گشایی می کرد؟

 کجاست دستان مهربانی که برای یتیتمان شهر عطر حضور پدر را تداعی می کرد؟

 این آسمان مه گرفته سر گریستن دارد. 

نخل های کوفه خون گریه می کنند و این ارتعاش آه علیست، مانده در ته چاه، سر بر دوش کدامین دیوار فرو ریخته گریه کنند ودر خانه کدام سائل تو را بجویند؟ 

مولا ردپای تو را باید در اقیانوس ها دنبال کنیم با فانوس روشن نهج البلاغه ات با خطبه هایفصیحت و امشب  شب یتیمی انساناست.

 مولا سراغ تورا باید از کدامین پرنده بگیریم؟ ای وسعت گل های یاس ارغوانی در چتر نگاهت و ای خوبتر از خوب  

کجایند جوانمردان شب‌خیز که در آرزوی دیدار، بی‌خواب و بی‌آرام بوده‌اند و در راه عشق شربت بلا نوشیده‌اند، تا خستگی ایشان را مرهم گذاریم و اندر این شب قدر ایشان را با قدر و منزلت گردانیم؛ که امشب، شب نوازش بندگان است و وقت توبه گنهکاران.

مبادا لیله القدرت سرآید
گنه بر ناله ام افزون تر آید
مبادا ماه تو پایان پذیرد
ولی این بنده ات سامان نگیرد

التماس دعا...