قاصدک آدینه ها

فقط دلیل جدایی ز تو گناه من است

ثمر از این همه غفلت دل سیاه من است 

همیشه ذكر تو را من به روی لب دارم 

كه نام تو گل زهرا دلیل راه من است

ببین كه روز سپیدم ز هجر تو شام است 

بیا و نور فكن كه چهره تو ماه من است

جدایی از تو بلایی عظیم و جانكاه است

گواه قلب حزین سردی نگاه من است

بگو به آن دو ملك در سیاهی قبرم

كه این غلام قدیمی بارگاه من است

مولای من!

 یکبار از این نیامدنت ها قصور کن

   از خواب و بی تفاوتی ما عبور کن !

  ما مرده ایم اگرچه ، مسیحا ! شما بیا !

این جمعه را زیارت اهل قبور کن...

السلام علیک یا بقیه الله الاعظم «عج»

گفتیم چرا نیامدی،؟

حق داری؛!

   تعطیل تر از جمعه، خود ما هستیم ...

میگویند جمعه می آید ...

آری ، روزی که بازار تعلقات دنیا را تعطیل کنیم ؛

او خواهد آمد ...

"و من انگار گیاهی کوچک ... و تو آن نور که از دور به من میتابی ..."

این جمعه هم زنده ماندم و  دیدم

 اما ... "ترسم که شعر سنگ مزار من این شود ... او هم جمال یوسف زهرا ندید و ... رفت ..."

 آی عشق ... ادرکنی

نذر قدمهایت ...آقا

اي پاسخ گرامي امن يجيب ها!
تعجيل کن به خاطر ما ناشکيب ها

چشم جهان به چشمه ي دستان سبز توست
جاري شو از وراي فراز و نشيب ها

تکليف انتقام شهيدان به دوش کيست؟
خون مسيح مانده به روي صليب ها

برخيز و بزم شب زدگان را به هم بزن
اي آشنا به ندبه و اشک غريب ها

تعجيل کن به خاطر صدها هزار چشم
اي پاسخ گرامي امن يجيب ها!

سلام اقا جان

همه ی پروانه‌هايي که دور و برت مي‌چرخند، همه ی سيب‌هاي سرخ، همه ی گل‌هاي محمدي و همه ی شعرهاي حافظ، سلام‌هاي من هستند که از اتاق کوچک دلم برايت پست کرده‌ام.

وقتي از تو مي‌نويسم، واژه‌ هايم پرنده مي‌شوند و آهسته آهسته از پلک‌هايم خورشيد مي‌ريزد! اگر خود خواهي نبود، برايت مي‌نوشتم که خداوند، تو را براي دل من آفريده است، براي لحظه‌هاي آسماني من؛ اما چه قدر دور؟ چه قدر فاصله؟ چه قدر انتظار... انتظار... انتظار...

انگار سهم من و تو از عشق، همين انتظاري است که مثل يک سيب بين ما تقسيم شده است. حالا به سيب سرخ عشق فکر مي‌کنم و به روزهايي که پشت در منتظرند. زودتر بيا؛ دلتنگ تو هستم!

چند ساعت است که باران مي‌بارد؛ باران ياد تو... باران نام تو ... و من زير اين باران عزيز مي‌خواهم خيس شوم. خيس خيس...

کم‌کم رودي از نام تو جاري مي‌شود. همه ی دشت‌ها تشنه ی نام تو هستند. اين را به راحتي مي‌شود از نگاه منتظرشان خواند. مرا ببخش اگر اين روزها شکستني شده‌ام... کاش صبر تو را داشتم و مي‌توانستم با سکوت، برادر باشم. اما مگر مي‌شود نام تو را شنيد و به شوق نيامد؟ باور کن نمي‌شود نام تو را بر پيشاني فرشته‌ها ديد و آرام نشست.

گاهي که تسبيح مي‌گردانم و نام عزيزت را زير لب زمزمه مي‌کنم، صداي دست افشاني اقاقي‌ها بلند مي‌شود .

محبوب‌ترين! هنوز هم بر اين باورم که : « اگر تو نبودي، خداوند بهشت را نمي‌آفريد. »

چشم یعقوب به دیدار تو حیران مانَد
یوسف از حسن تو انگشت به دندان مانَد

پرده بردار كه از شرم تماشای رخت
تا صف حشر ، قمر سر به گریبان مانَد

برتر و بهتر و زیباتر و پاكیزه تری
كه بگویم گل روی تو به رضوان مانَد 

این عجب نیست كه تا حشر به یاد لب تو
خضر در آب بقا باشد و عطشان مانَد

گرچه در دیده ی ما تاب تماشای تو نیست
مهر در ابر روا نیست كه پنهان مانَد

همه شب بر سر آنم كه ز راه آیی و من
جان نثار قدمت سازم اگر جان ماندَ

یوسف مصر ولا بیشتر از این مگذار
چشم یعقوب به دروازه كنعان مانَد

چند باید ز فراق تو به حبس دل ما
ناله ی بی كسی عترت و قرآن مانَد

تا نفس باقیست اینجا انتظارت می کشم

نیمه‌شعبان چو خورشیدی منیر           نوربخش عمر ظلمت دیدگی است

نیمه‌شعبان نه‌یك روزاست وبس     بلكه با تـاریخ در پیوستگی است

نیمه شعبان،خدا داند كه چیست   بر ثُـرائی قدر آن در تیرگی است

حضرت عشق...!

   دریچه ای به سمت سحر بگشا  !

   به یک جرعه، آفتاب ! مهمانمان کن ...  

   به دمی حیاتمان بخش! 

   و این همه دیر پایی شب را مپسند!  

 

از شهر دلگیرم .... ماه لابه لای برج ها گم شده است !!

از تقویم دلگیرم .... ماه ، لا به لای  برج ها گم شده است !!

 

چیست این دلشوره های بیکران     پشت کاشیهای سبز جمکران؟

کِشتی امید در گِل تا به کی ؟     بانگ اللهم عجل تا به کی؟

تا به کی از داغ هجران تو صبر؟    جلوه کن ای آفتاب پشت ابر...!

مهدی جان، ای خواهش همیشه دست‏های رو به آبی آسمان! مولایم، ای بزرگ نشان‏دار بی‏ نشان و ای خواهش جست‏جوهای من در کوچه‏ های انتظار! تو را ندیده‏ ام ولی می‏ دانم وقتی بیایی آسمان، عقده سال‏های انتظار را می‏ گشاید و ما نیز با آسمان و زمین، گام به گامت را خواهیم بوسید.

ای موعود! قاب خالی عکست را بر دیوار خانه خیالم آویخته ‏ام و هر صبح و شام با اشکی که با نام تو معطّر است، غبار از آن برمی‏ گیرم. مولایم، نشسته‏ ام تا بیایی و کشور جانم را پر از بوی مهربانی کنی. می‏ خواهم با دیدن تو، مظلومیت علی را ببینم و نجابت مادرت فاطمه را.

        مهربانا! مگذار تسبیح نگاهمان از فرط جدایی دانه دانه شود...

آن کیست که از عطر تو حیران نشود
افسون هزار ساله درمان نشود
ای رشک بتان ، جمعه نشان ده به جهان
یک لحظه چو تو یوسف کنعان  نشود ...

تواز تبار بهاري چگونه بي تو بمانم
شميم عاطفه داري چگونه بي تو بمانم

تواز سلاله نوري تو آفتاب حضوري
به رخش صبح سواري چگونه بي تو بمانم

تويي كه باده نابي و گر نه بي تو چه سخت است
تمام عمر خماري چگونه بي تو بمانم

ببار ابر بهاري هنوز شهره شهر است
كرامتي كه تو داري چگونه بي تو بمانم

بيا به خانه دلها كه در فراق تو دل را
نمانده است قراري چگونه بي تو بمانم

حميد هنرجو

اگر تمام عالم را جست و جو کنی ،
 دوستی هم چون امام عصر نمی یابی که :
هر چند به یادش نباشی،  تو را از یاد نبرد
هر چند او را رها کنی ، تو را رها نکند
هر چند بر او جفا کنی ، از عطا دریغ نورزد
هر چند برایش دعا نکنی ، به درگاه خداوند برایت دعا کند
هر چند از او گریزان باشی ،  از تو روی بر نگرداند
اگر از او دفاع نکنی،  تو را بی پناه مگذارد
اگر از حال او بی خبر باشی ، از احوال تو بی خبر نماند
اگر تو او را دوست نداری ، او تو را دوست داشته باشد
اگر تو او را یاری نرسانی،  او پشتیبان و یاور تو باشد
اگر تو او را طرد کنی،  او کهف حصین و پناهگاه تو باشد....
و این ها همه در حالی است که
 هیچ نیازی به تو ندارد و به عکس ،
 تو سرا پا نیاز و احتیاج به اویی!

کسی مسیر خدا را به من نشان بدهد
دل سیاه مرا دست آسمان بدهد

درون پیله ی سر در گمی اسیرم آه...
کسی برای پریدن به من توان بدهد

به دشت خیره شدم تا مگر که قاصدکی
نشانه ای به من از یار مهربان بدهد

وکاش طعم غزل های ناسروده ی من
بهار شعر مرا شور ناگهان بدهد!

هزار بیت به وصفش قصیده می خوانم
اگر که بغض گلوگیر من امان بدهد

من از حکایت آشفتگی پرم اما
کجاست او که مرا جرات بیان بدهد؟

همیشه منتظرم تا عزیز خوش خبری
خبر ز آمدن او دوان دوان بدهد

چه سرد مرده ام اینجا...کجاست دستی که
به بند بند وجودم دوباره جان بدهد؟

سید محمد بابامیری

ولادت با سعادت مولای متقیان ،امیر دلهای مومنان ، مظهر عدالت ، شجاعت ، مهربانی و ایثار ، فخر زمین و آسمان و مایه مباهات رسول خدا ( ص )
حضرت علی (ع) و روز پدر
 مبارک باد

 روز بزرگداشت مقام پدر را خدمت پدران عزیز
بالاخص بانی عزیز و گرامیِ قاصدک آدینه ها، جناب قاصدک عزیز
تبریک و تهنیت عرض می کنیم

  چرا باغ دل سبزم خزان است

  چرا روز است و خورشيدم نهان است

اميدِ آخرينِ شامِ تارم

   يقينا مهدي صاحب الزمان است

چشم‌ها را می‌گشایی عشق می‌ریزد زمین
با گـل لبــــخندتان باشد بیامیزد زمیــــن
 

آیه تطهیر می‌بارد نگاهت، مرد صبــــــح!
باشد از خواب هزاران‌ساله برخیزد زمین

کی هوای تو کبوتر می‌وزد، ای ناگهان!
کی بگو کی می‌شود از خون بپرهیزد زمین؟

کی عنایت می‌کنی کی سیصد و چندی سوار
تا در استقبال‌تان شعر تر انگیزد زمین؟

تا پر از خورشید گردد این شب وامانده‌مان
تا قبای ژنده خــــود را بیاویــزد زمین

ذوالفقار تو جهانی را به حیرت می‌کشد
این زمین بی‌بهاری را که خواهی زد زمین

می‌نشیند پیش رویت آسمان با احترام
پیش پای حضرتت وقتی که برخیزد زمین

کاش سهم بی‌کسی‌های دلم باشد ـ‌که نیست‌ـ
هر‌چه از سمت ردایت عشق می‌ریزد زمین

پی تو در خلوت تو، شب همه شب بیدارم
ای سفر کرده كه من چشم به راهت دارم

خانه ام ابری و چشمان تو همچون خورشید
چه کنم؟ دست خودم نیست اگر می بارم

تو برای من از این پنجره ها حرف بزن
من بدون تو از این پنجره ها بیزارم

جان من، هدیه ناچیزی تقدیم شما!
گرچه در شأن شما نیست، همین را دارم

کاش می شد در این حلقه، شبی از شب ها
دست در دست تو ای خوب ترین بگذارم

من که تا عشق تو باقی است، زمین گیر تو ام
لا اقل لطف کن از روی زمین بردارم

به امید ظهور

 

معرفت، محبت، انتظار، سه كلمه زيبا كه با نام مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف در خاطر ما زنده مي‌شود.انتظار بدون محبت و محبت بدون معرفت. بي‌معنايست. 

بهترين فرصت‌ها را به اين سه كلمه زيبا اختصاص مي‌دهيم و مي‌كوشيم بر معرفت خود به امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف بيفزاييم و عشق او را در دل شعله‌ور‌تر كنيم تا از منتظران و مشتاقان حقيقي ديدارش باشيم. به اميد روزي كه بيايد

الا طلیعه ی کوثر سفر بس است بیا

غروب غربت مادر سفر بس است بیا

بیا که چشم به راهت نشسته خاک بقیع

به جان فاطمه دیگر سفر بس است بیا
تسلیت عرض میکنم شهادت بی بی دوعالم(ص)خدمت همه ی دوستان ادینه ای!

از نسلِ گل وبهار وآیینه تویی 

منظومه ی انتظارِ دیرینه تویی

مامنتظرانِ وعده ی دیداریم

آ ـ چند موج، قایقِ هاشورخورده ـ مد«آمد» همیشه بوی گلِ سرخ می‌دهد
«آمد» همیشه یک خبرِ تازه بوده است
«آمد» همیشه از پی یک، اسم می‌رسد
«آمد» و یک علامتِ پرسش ،تمام روز
با یک «سه نقطه» دورِ سرم چرخ می‌خورد...
هر اسم ، قایقی‌ست به دریای جمله‌ها
آنجا چقدر «آ»ست خدایا، چقدر «مد»
بر شیشه‌ی بخار گرفته ی کدام روز
«آمد» ،تو را دوباره به ساحل می‌آورد؟
من روز و شب به «آمد»نت فکر می‌کنم
اما اگر نه، آه! چه بد می‌شود چه بد!
حالا برای یافتنِ اسم خوبِ تو
«آمد» تمامِ شعر مرا گریه می‌کند
«آمد» کنار جمله‌ی «هرگز نیامدی»
افتاد مثلِ یک گلِ پژمرده، یک جسد...

بهار رفت، بهار آمد و بهار، گذشت
نیامدی تو و یک سالِ آزگار گذشت
نیامدی تو  و ابر از غمِ نیامدنت

 چنین گریست که آب از سرِ بهار گذشت

بهار آمد و پاییز رفت ،اما حیف
تمامِ عمرِکلاغان ، به قارقار گذشت

بهار از پسِ سرمای تیره، سر بر کرد

بهار از سرِ تقصیرِ روزگار گذشـت

حل می‌شود شکوهِ غزل، در صدای تو، ای هرچه هست و نیست درعالم، فدای تو

هر شب ،به روزِآمدنت فکر می‌کنم ،هر صبح ،بی‌قرارترینم برای تو

بیدار می‌شویم ازین خوابِ هولناک، یک صبحِ جمعه با نفسِ آشنای تو

آدینه‌ای که می‌رسی و پهن می‌شود ،چون فرش، آسمانِ دلم ،زیر پای تو

یک روز، گرم و روشن و سرشار می‌شویم، در خلسه‌ای که می‌وزد از چشم‌های تو

روزی که با شروعِ کلام تو، مثل قند ،حل می‌شود شکوهِ غزل ،در صدای تو

تو ای شفاعت نامت، تَبرُکِ آدم!

خوشست عطر تو یا حضرتِ گل مریم!

دل تو ذوب شد از هرم دردهای علی علیه السلام

که با علی است تو را نسبت گل و شبنم

شبی که رشته تسبیح اشک های علی علیه السلام

پی تو دانه به دانه گسسته شد از هم؛

مزار محو تو را هیچ کس نمی دانست،

بهشتِ پنهان در مه! حقیقت مبهم!

چه وقت بغض دلِ آسمان ترک برداشت؟

کدام ساعت باران دقیقه شبنم؟

خدا شماره داغ تو را سپیده حشر

حساب می کند از روز خلقت آدم

شبی که نام عزیز تو بر لبم بوَزد

پُر از هوای گل یاس می شود عالم.

ایام شهادت بانوی مهر وعطوفت ، اسوه ی حجاب وعفت،

دخت گرانمایه ی پیامبر (ص)فاطمه زهرا (س)یگانه همتای امیرمومنان را

بر شیعیان و عاشقان آن بانوی بزرگوار،تسلیت وتعزیت عرض میکنیم

ای آفتاب برج عصمت! ای گوهر ملکوتیِ خانه عفاف!

ای سپیده دم! آوای سوزناک ما را بپسند،بگذار به درگاه تکلّم تو با نور بیاویزیم.

ای حرمت حجاب!ای گل غریب! ای پرنده زود پرواز! ای نبض آروزها!

ای پرستوی همه هزاره ها! ای بانوی ما! ای زهرا علیهاالسلام !

شب های بی شبنم جهان را به بسیج نگاه سپیده دعوت کن و به ما آرامش سبز ببخش

کتیبه های زندگی تو، از خطوط آزادگی و نقوش صلابت و صفا لبریز است.

تو گلبرگ مادری را به گیسوان نیلوفرها و شقایق ها شانه زدی.

تو خوشه های رستگاری را برای ما به ارمغان آوردی.

نامت در دل هایمان جاوانه است.

جز تو کسی نیامده آقا، سر قرار
انگار بی تو نیست کسی، غرق انتظاراین جمعه هم گذشت و تو مثل همیشه باز
در انتظار خویش نشستی به انتظار

يا مولانا يا صاحب العصر والزمان! از ما به جز بدي كه نديدي، ببخشمان...

همچو خورشيد تا به کي تنها ؟همچو مهتاب تا به کي شبگرد؟

اي همايونِ هماي پرده نشين! جان زهرا به آشيان برگرد...

می نویسم تنها به یاد او و برای او...

می نویسم به یاد روزهای شیرین انتظار،

به یاد لحظه های فراق و چشمان منتظر…

می نویسم به یاد او كه عشق را در نهان خانه ی جانم گذاشت

و واژه ی شیرین انتظار را به من آموخت.

به راستی كه انتظار چه زیباست...

چه زیباست آن چشمانی كه هر جمعه چشم به راه معشوق

می ماند، و چه پاك و مقدس است آن دلی كه هر لحظه برای

معشوق بتپد. زندگی آن لحظه ای است كه منتظر خود را در زیر

سایه ی معشوق بیابد،

معشوقی كه تمام هستی تنها با وجود او معنا پیدا می كند.

معشوقی كه نام قشنگش كبوتر دل را دیوانه وار به شوق پرواز

در می آورد. آری... نام دلربایش مهدی است.

مهدی جان

تمام هستی ام، لحظه های بی كسیم و آشیان وجودم تنها زمانی

معنا پیدا می كند كه تو در كنارم باشی...

هر جمعه چشم به راه جاده ی بی منتهای روزگار هستم تا روزی

كه تو به بیایی! هر گنهكاری مجازاتی دارد،

ولی روزگار سخت ترین مجازاتش را برای دل عاشق ما گذاشت،

آن هم دوری تو! مهدی جان

گرچه گنهكاریم ولی امید به لطف تو داریم،

امید مان را ناامید مكن...

می آید و انتظار را می شکند

آینه ی پر غبار را می شکند

آن مرد که از جنس حسین بن علیست

روزی یخ روزگار را می شکند

چه طولانی شد این عطش و چه طاقت سوز شد این تشنگی...

تقصیر ماست غیبت طولانی شما

بغض گلو گرفته ی پنهانی شما

برشوره زار معصیتم گریه میکنم

جانم فدای دیده بارانی شما

پرونده ام برای شما دردسر شده

وضع بدم دلیل پریشانی شما

ای وای من که قلب شمارا شکسته ام

آقا چه شد تبسم رحمانی شما؟

ای یوسف مدینه مرا حلال کن

عفو و گذشت و سنت کنعانی شما

آقا حقیقت است که اصلا شبیه نیست؟

رفتار ما به رسم مسلمانی شما

ایران ما اگرچه بسی شاه دیده است

چشم امید بسته به سلطانی شما...

گلها همه با اذن تو برخاسته‌اند ،از بهر ظهور تو، خود آراسته‌اند

مردم همه در لحظه ی تحویل، بی‌شک ،اول ، فرجِ تو از خدا ، خواسته‌اند

اگر آن گل به تنهایی نماید چهره بر عالَم

شود بر مدّعی پیدا ، که با یک گُل بهار آید

بهار زمان! ای امام زمان! بی تو بهار، بهار را کم دارد! بی تو بهار غم دارد!

بی تو ماه، آه دارد، ستاره گریه دارد. شکوفه غصه دارد، بهار غم دارد!

ای بهار انسانها و شکوفایى دورانها

ای کشتی نجات اگر تو نیایی آسمان دلمان گرفته خواهد بود و داغ عصرهای آدینه هر هفته

بر دلهایمان سنگینی خواهد گرد.

ای مهربان من اگر تو نیایی حیات بوی ماندن نخواهد داشت و زنده بودن بوی زندگی نخواهد داد.

ای مهربان ترین منجی موعود...! چاره مان فقط به دست توانای توست.

بیا که بی تو زمین تنگ است و آسمان دلتنگ...!

بیا که دل آسمانیم سخت تنگ آمدن توست. بیا که آسمانیان غریب مانده اند.

مـــــاییم و دلــی ؛ مُـــــدام تقـدیــــــم شما

بـــا عــــــزّت و احـــــتـــرام ، تقــــــدیم شــما

از فــــــاصـــــله ی هـــــــزار کیـــــلــــومـــــتری

انــــــدازه ی یــک ســــــلام ،تــــــقدیـــم شمـا

مــــــا دار و نــدارمان دلی دربــــه در است

دارایــــــی مـــــان تمــــــام ، تقـــــدیم شما

از عــــشق، هـــــر اندازه، خـــــدا داده به ما

این تُـــــحفه ،عـــــلی الـــدوام، تقدیم شما

دربـــــــاره ی جانمان که تــــــــردیدی نیست

نـاقــابـــل و والســلام تقــدیم شمــا .....

عزیزم، از تو چه پنهان بهار در راه است	بهار با نفس مشک بار در راه است
نسیم مژده رسانْ جانِ تازه می بخشد	سپیده با قدم زرنگار در راه است
جوانه های سپیدار می دهند نوید	طراوتی که تویی دوستدار، در راه است
بگو به خاطر آشفته در تبسّم گل	قرار جان و دل بی قرار در راه است
خبر دهید به دل خستگان تشنه مهر	شراب عاطفه ای خوش گوار در راه است

بهار آمد، بهار نیامد!

گوشه ای تنها به عشق تنها معشوقم منتظر ماندم ولی او نیامد

از این دلواپسی ها به تنگ آمده ام...

توانم را تا به کی به انتظارش بسپارم؟

غربت تنهایی هایم را تا به کی در حصار کوچه های بی کسی تحمل کنم.

انتظار را هجی کردم، نوشتم

ولی باز فراموشش نکردم...

و باز انتظار...

هنوز منتظرم، او خواهد آمد

شهر گمراهی به وجودش نیازمند است

امروز روز انتظار است

در انتظار، برای آمدنش دعا کنیم...

به تو می اندیشم ،به نفسهای پر از احساست

به غرورت، به خضوعت ،به سکوتی که در آن

نعره عشق ازل پنهان است ،به تو می اندیشم!

به تو ماه ،مهتاب ،به تو یک اندیشه

به تو سرسبز بهار،که ز خوابم افتاد

به نگارین خوابی ،که مرا مجنون کرد

به سپیدی که ز عشق ،دل من پر خون کرد

به تو می اندیشم ،به تو راز پر غم

به تو یک اندیشه ،به تو آن آغازی

که مرا دل دیده ،به تو می اندیشم

به تو آن سرو بلند،به تو آن چهره ی ناز

به تو آن یاس سپید،که بهاری شده است

به تو می اندیشم ،به بهارم به بهارم به بهار

به دل ساده مجنون شده ی موسم یار

به تو می اندیشم...

می‏ آیی و کائنات به تو سلام می‏کنند.

عطر آرام تو که از افق لبریز می‏شود، جهان در دامنه زلال روح تو به نماز می‏ ایستد.

آفتاب در پیشانی تو شدت می‏گیرد.تمام میوه‏ های درختان شاداب می‏شوند و

برگ‏های سبز برای تو شعر می‏خوانند.گل‏های سرخ از لبخندهای بی‏ مضایقه تو جان می‏گیرند

و همه رودها، به شوق عطر تو به دریا می‏ریزند.همه موج‏ها از تو یاد گرفته ‏اند که هیچ‏گاه از رفتن

باز نمانند. پیش از آنکه بیایی، ابرها نام زلالت را بر همه باریده بودند.

همه نام تو را می‏دانند. همه تو را می‏شناسند. تو شبیه ‏ترین غنچه ‏ها به بهاری!

همه عطر تو را می‏شناسند؛ نارنج‏ها، ابرها، بادها و گنجشک‏ها.

نام تو در خون همه گلبرگ‏های زیبا جریان دارد.همه عطرها از مهربانی تو سرچشمه می‏گیرند.

تمام اردیبهشت‏ها از آغوش گرامی تو جان می‏گیرند.بهشت، بهانه‏ ای‏ست برای دیدن تو.

بی‏ تو،،یهار توهمی بزرگ است که به کویرهای بی‏پایان ختم می‏شود.

تو مسافر تمام قلب‏هایی هستی که پرنده‏ ها را دوست دارند.

ماه از گریبان گرامی تو آغاز می‏شود و روز در پیراهن تو تکثیر می‏شود.

با تو می‏توان خورشید را به کوچک‏ترین ایوان‏ها دعوت کرد

و باران را مهمان تمام شیشه‏ های غبار گرفته بی ‏رهگذر.

امشب به یمن آمدنت تمام آینه‏ ها قد می‏کشند.

ابرها همه باران می‏شوند تا بی ‏واسطه گونه‏ های بهشتی‏ان را ببوسند.

با آمدنت، عشق به مهمانی خانه‏ های فراموش شده می‏رود و سقف خانه ‏ها ستاره‏ پوش می‏شوند.

من به اعتبار تو فانوس نیاورده ام ...

بگو کدام راه مرا به تو می ‌رساند؛

و این سال های فراق را پایان می ‌بخشد؛

آیا راهی هست به منزل سبز تو ...؟!

هر روز برای آمدنت دعا می کنیم؛

و برای نیامدنت کارهای بسیار ...

در آستانه ي بهار، قلم ها، گوش تيز مي كنند

تا در دفترِ انتظار، اينگونه ديكته كنند:

ديگر ابري نيست ! ماه پشتِ ابرنيست

او آمد!! او در باران آمد!!!

 

چشم هایم از دلم رنجیده اند
هر چه را دل خواست، آنها دیده اند

در عوض یک کار مشکل خواستند
دیدن موعود از دل خواستند

چون نباشد دل بی دریای نور
بسته باشد دیده هنگام ظهور
مهربانا دل را خودت یاری بده

چشم هایم را تو دلداری بده

اللهم عجل لولیک الفرج

ز بوستان ولایت، گلی شکوفا شد
گلی که باغ جنان، خرم از بهارش بود


امام عسکری آن افتخار آل الله
که حُسن بی‌حد و اوصاف بی شمارش بود

میلاد یازدهمین حجت خداوند، مظهر حسن و نیکی، امام حسن عسکری علیه السلام بر رهروان صدیقش مبارک باد

فقط یک بار از چشمان اشک آلود من بگذر

که موجا موج هر پلکم ببوسد جای پایت را

در جوار کوچه های انتظار دعايم کن، در تنگنای سرودن غزل هايم نمی دانم از چه غريبم که ديدگانم به غروب عشق می مانند و به فکر کدامين لاله هستم که اشک در خاکريز چشمانم موج می زند نمی دانم در ساحل شب به جستجوی کدامين مهتابم و کرانه ی آسمان را به ديدار چه کسی نظاره گر شده ام!!! فقط می دانم که باران در کنج نگاه تو آمدنی است!!!

یوسف فاطمه! ای زمزمه واپسين حياتم، بدان که ابهام اشک من تنديس حضور توست و غروب شعرهايم در سرا پرده انتظار،عبور غريبانه تو را گريه می کند .......

و عصر پنجشنبه چه شورانگیز است

به امیدی که «  شاید این جمعه بیایی ، شاید . . . »

ز رازهای سر به مهر تو ،دیدنت ، مرا بس است!

ز دوریت که سالهاست ،به انتظار نشسته ام

به جمعه در مناره ها ،صدای تو

شنیدنش مرا بس است

به شب به روز،ستاره ها و ماهتاب

درون روز و آفتاب ،

به انتظار نشستنت مرا بس است

خدا کند که بداني چقدر محتاج است نگاه خسته من بر دعاي چشمانت

چه مي شود که صدايم کني به لهجه موج به لحن نقره اي و بي صداي چشمانت

اي موعود زمان، صاحب عصر،پرورده ی دامان پاک نرگس وآورنده عدل خدا!

کمرزمين از گراني بار انتظار خميده است و دل هاي فسرده از نديدنت،

در سراشيبي عمر و سراب گناه دست و پا مي زنند.

اينک ما مانديم ودلتنگي بي امان غروب جمعه، جمعه هايي که با خدا عهد کرده اند

بي آمدن تو،تنها با آب ديده منتظران،قدم درسرخي غروب بگذارند.

اي آشناترين رهگذر کوچه هاي بي قراري مان!

به خدا در غربت غيبت شما، چشمه هاي معرفت خشکيد و عطش هم کلامي با اهل آسمان،

قلب هايمان را گداخت. اي ميوه موعود درخت رسالت،چشم انتظاري مان تا کي ؟

  بي شک تو بيش از ما، براي فرج خويش که فرج ماست، دست به دعا برده اي!

کاش در لحظه هاي خلوتت با خدا، از ناشکيبي لحظه هاي غيبت بگويي

از خلقي بگويي که تنها با شناخت محبت خدا، به شفافيت جنس ملکوت راه مي برند.

از شيفتگاني بگويي که به مدد معرفت ولي خدا، لحظه هاي قنوتشان

به آستان سبز خدا وصل ميشود.

کاش نجواي دلمان را آهسته درگوش خدا زمزمه کني که

«اللهم عجل لوليک الفرج».

ا

از فراقت با غم محنت، هم آغوشم پدر
رفتی و از مرگ جانسوزت سیه پوشم پدر
خنده و مهر و وفا و مهربانیهای تو
در جهان هرگز نمی گردد فراموشم پدر

درگذشت پدرِ دوست عزیز وبزرگوارمان قاصدک گرامی را خدمت ایشان و خانواده ی محترمشان تسلیت وتعزیت عرض میکنیم و از درگاه خدای رحیم و کریم برای آن مرحوم مغفور ،طلبِ آمرزش و مغفرت وبرای بازماندگان صبر جزیل مسئلت می داریم.