(--زمینه سازان ظهور--)

نمیدانم خدایا

کی میرسد ان دم

که نفس بدکردار خویش را

قربانی کنم

و  وصالت حاصل گردد...

قربان مبارک

انقلاب حضرت مهدى (ع) هم چون دیگر انقلاب ها،بدون مقدمه و زمینه سازى به وجود نمى آید، بلکه در آستانه ظهور، حرکت هایى پا مى گیرد و زمینه را براى ظهور آن حضرت فراهم مى آورد.

بخش عمده اى از روایاتى که درباره رویدادهاى پیش از ظهور و یاران حضرت مهدى (ع)آمده است، درباره ایران و ایرانیان است که با تعبیرات گوناگونى مانند: اهل فارس، عجم، اهل خراسان، اهل قم، اهل طالقان، اهل رى و... بیان شده است.

با بررسى مجموع این روایات به این نتیجه مى رسیم که درکشور ایران، پیش از ظهور، نظامى الهى و مدافع ائمه معصومین (ع)و برپا مى گرددکه مورد نظر امام زمان (ع) است و نیز مردم ایران، نقش عمده اى در قیام آن حضرت دارند. (1)

رسول خدا(ص) مى فرماید: مردمى از مشرق زمین قیام مى کنند و زمینه را براى قیام حضرت مهدى (ع) فراهم مى سازند. (2)

نیز مى فرماید: پرچم هاى سیاهى از سمت مشرق خواهد آمدکه دل هاى آنان همانند پاره هاى آهن است پس هرکس از حرکت آنان آگاهى یافت، به سوى آنان برود و با آنان بیعت کند هر چند لازم باشدکه بر روى یخ حرکت کند (3)

امام باقر(ع) مى فرماید:گویا قومى را مى بینم که در مشرق قیام کرده اند و حق را مى طلبند، ولى حق را به آنان نمى دهند .بار دیگر طلب مى کنند ولى باز به آنان واگذار نمى کنند.در این حالت، شمشیرها را از نیام کشیده، بر شانه مى گذارندکه در این هنگام، دشمن خواسته آنان را مى پذیرد، ولى آنان نمى پذیرند وقیام مى کنند و حق را واگذار نمى کنند، مگر به صاحب امر. کشتگان آنان شهیدند واگر من آنان را درک مى کردم، خودم را براى صاحب این امر آماده مى کردم....

ادامه مطلب را بخوانید

*منجی(عج) در کلام امام رضا(ع)*

میلاد ثامن الائمه مبارک باد.... 

غیبت و پنهان زیستی،دارای میراث پیامبران و نداشتن پیمان باطاغوت از ویژگی های امام عصر است که در 30 روایات امام رضا(ع) از آنها یادشده است.

عقیده به آمدن منجی که آمدنش جهان از ظلم و فساد به عدالت و معنویت می رسد، باوری همگانی و فرا دینی و قومی است. دین اسلام نیز تأکید فراوانی بر این عقیده دارد. قرآن و احادیث نبوی بسیار به آن پرداخته‌اند. امامان معصوم(ع) که جانشینان به حق پیامبر اسلام(ص) هستند انبوهی از روایات را در موضوع مهدویت بیان کرده‌اند. 

امام هشتم حضرت علی بن موسی الرضا(ع) نیز احادیث متعددی در این باره دارد که بیان و بررسی تمام آنها از مجال یک مقاله خارج است. در این نوشتار سعی شده است روایاتی از ایشان که بیان‌گر ویژگی‌های امام عصر(عج) است مورد تحقیق قرار گیرد و در مجموع شش ویژگی بیان شده است که عنوانشان چنین است: 1. غیبت و پنهان زیستی 2. نداشتن پیمان با طاغوت 3. شایعة رحلت 4. جوانی و قدرت بدنی 5. دارای میراث پیامبران(ع) 6. نسل چهارم امام هشتم(ع). 

باور به منجی که قیام او سر آغاز زندگی زیبای انسانی و سرشار از معنویت و محبّت است و ظهور مبارکش به حیات ستم‌گران و فاسدان پایان خواهد داد، عقیدة تمام پیروان ادیان آسمانی و بسیاری از مکاتب بشری است. در دین مبین اسلام نیز کمتر موضوعی را می‌توان یافت که به اندازة مهدویت دارای اهمیت باشد. علاوه بر صدها آیة قرآن که بر این حقیقت دلالت می‌کند کمتر مسأله‌ای را می‌توان یافت که تا این مقدار روایت از طریق شیعه و سنی داشته باشد. خبر از منجی اسلام، حضرت مهدی موعود(عج) قدمتی به قدمت خود اسلام دارد اولین کسی که از وجود چنین شخصی خبر داده آورندة این دین یعنی حضرت ختمی مرتبت محمّد مصطفی(ص) است و صحابة فراوانی این احادیث را از ایشان شنیده‌اند. 

  

پیامبر بزرگوار اسلام(ص) با تأکید می‌فرماید: وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِکَ الْیَوْمَ حَتَّى یَخْرُجَ فِیهِ وَلَدِیَ الْمَهْدِیُّ(عج)(2)؛ سوگند به خدایى که مرا به حقّ به پیامبرى برانگیخت اگر از عمر دنیا جز یک روز باقى نمانده باشد خداوند آن روز را طولانى کند تا فرزندم مهدى(عج) در آن روز ظهور کند. 

و در روایتی دیگر شباهت کامل امام مهدی(عج) را به خودشان چنین بیان می‌دارند. الْمَهْدِیُّ مِنْ وُلْدِی اسْمُهُ اسْمِی وَ کُنْیَتُهُ کُنْیَتِی أَشْبَهُ النَّاسِ بِی خَلْقاً وَ خُلْق(3)؛ مهدى از فرزندان من است اسم او اسم من و کنیه او کنیه من است، از نظر قیافه و اخلاق شبیه‏ترین مردم به من است‏. 

بعد از پیامبر عظیم الشأن اسلام(ص) نیز جانشینان بزرگوار ایشان، از این ذخیره الهی خبر داده‌اند و هر امامی به تناسب اوضاع اجتماعی خویش در مورد امام مهدی(عج) سخن گفته‌ است. از ثامن الحجج امام علی بن موسی الرضا(ع) نیز بیش از سی حدیث در موضوع مهدویت وارد شده است.(4) 

امام هشتم(ع) مانند پیامبر اسلام(ص) به حتمی بودن ظهور تصریح می‌فرماید: وَ بَعْدَ الْحَسَنِ ابْنُهُ الْحُجَّةُ الْقَائِمُ الْمُنْتَظَرُ فِی غَیْبَتِهِ الْمُطَاعُ فِی ظُهُورِهِ لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِکَ الْیَوْمَ حَتَّى یَخْرُجَ فَیَمْلَأَ الْأَرْضَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً؛(5) و پس از حسن فرزندش حجّت قائم که در دوران غیبتش منتظر او باشند و در ظهورش از او اطاعت کنند و اگر از دنیا جز یک روز باقى نمانده باشد خداى تعالى آن روز را طولانى فرماید تا خروج کند و زمین را از عدل سرشار سازد همچنان که از جور پر شده باشد. 

و وقتی قصیده دعبل به این دو بیت می‌رسد که حتمی بودن ظهور را بیان می‌کند: خُرُوجُ إِمَامٍ لَا مَحَالَةَ خَارِجٌ یَقُومُ عَلَى اسْمِ اللَّهِ وَ الْبَرَکَاتِ‏ یُمَیِّزُ فِینَا کُلَّ حَقٍّ وَ بَاطِلٍ وَ یُجْزِی عَلَى النَّعْمَاءِ وَ النَّقِمَاتِ‏ 
امام رضا(ع) به شدت اشک می‌ریزد و سپس سر خود را بلند کرده می‌فرماید: یَا خُزَاعِیُّ نَطَقَ رُوحُ الْقُدُسِ عَلَى لِسَانِکَ بِهَذَیْنِ الْبَیْتَیْنِ(6) 

( اگر دعای من....)

اگر دعای من امشب به آسمان برسد

 

گمان کنم که خدا هم به دادمان برسد 

 

غـمـم ز دوری یار است، یار گمشده‌ام

 

چه می‌شود خبر از یار بی نشان برسد؟ 

 

چه می‌شود که بیاید سوار مشرقی‌ام

 

و بر پیاده خسته، توان و جان برسد؟ 

 

پر از لطافت گل می‌شود نسیم چمن

 

اگـر به فصـل خـزان یار مهـربان برسد 

 

گلاب و عطر بپاشید در مسیر ظهور

 

گمان کنم که هر آن لحظه میهمان برسد! 

 

همیشه منتظرم درکنار جاده عشق

 

که پیک خوش خبر از سمت جمکران برسد 

 تمام ذهن مرا پر نموده این پرسش

 

چه می‌کنیم اگر وقت امتحان برسد؟ 

 

خدا کند که در این روز, روسپید شویم

 

چو کارنامه به آن مصلح جهان برسد 

 

یقین بدان که اثر می‌کند دعای فرج

 

و از عنایت آن صاحب‌الزمان برسد 

 

شروع دفتر باور به نام او زیباست

 

اگر که ختم غزل هم به پای آن برسد  

 

 

شعری داشتم سروده ی خودم

بیش از یک سال از تولدش میگذرد

و به زحمت احیا کردمش...

خواستید ، اینجا    یا اینجا  بخوانیدش

.:.شب یتیمی انسان.:.

 امشب این دل یاد مولا میکند

لیله القدراست احیا میکند

بشنوید ای گوش دلها بی صدا

نغمه فزت و رب الکعبه را

کاش امشب را نمی بودی سحر

کاش سر برون نمی آوردی قمر 

ای نماز صبح دل بیدار توست

یا علی این آخرین دیدار توست

باید امشب تا به پای جان گریست

بیشتر بر غربت یتیمان و قرآن گریست

کجاست حنجره عدالت که بر بام تاریک فریاد حق را بدهد؟

 کجاست ذو الفقار تا از نیام در آید ورجز قیام بخواند ؟ 

کجاست بازوان مردی که قلعه گشایی می کرد؟

 کجاست دستان مهربانی که برای یتیتمان شهر عطر حضور پدر را تداعی می کرد؟

 این آسمان مه گرفته سر گریستن دارد. 

نخل های کوفه خون گریه می کنند و این ارتعاش آه علیست، مانده در ته چاه، سر بر دوش کدامین دیوار فرو ریخته گریه کنند ودر خانه کدام سائل تو را بجویند؟ 

مولا ردپای تو را باید در اقیانوس ها دنبال کنیم با فانوس روشن نهج البلاغه ات با خطبه هایفصیحت و امشب  شب یتیمی انساناست.

 مولا سراغ تورا باید از کدامین پرنده بگیریم؟ ای وسعت گل های یاس ارغوانی در چتر نگاهت و ای خوبتر از خوب  

کجایند جوانمردان شب‌خیز که در آرزوی دیدار، بی‌خواب و بی‌آرام بوده‌اند و در راه عشق شربت بلا نوشیده‌اند، تا خستگی ایشان را مرهم گذاریم و اندر این شب قدر ایشان را با قدر و منزلت گردانیم؛ که امشب، شب نوازش بندگان است و وقت توبه گنهکاران.

مبادا لیله القدرت سرآید
گنه بر ناله ام افزون تر آید
مبادا ماه تو پایان پذیرد
ولی این بنده ات سامان نگیرد

التماس دعا...