آغاز امامت...

 

 

انا المهدی. انا قائم الزمان.

منم مهدی. منم قائم زمانه.

 

نوشتم

                 بندها و سطرها...

                                      تا از شما بگویم...

                                                       تا به افتخار به امامت رسیدنتان...

                            جشن و سرور برپا کنم...

هر چقدر که نوشتم،

گویای دلتنگی ام نبود!

                                            آقا ...

بعد از 1170 سااااااااااااااااال

هنوز گاه آمدنت نرسیده؟!؟

هنوز هم با چشمانی خیس...بهارها را بگذرانیم و ...!

.

.

.

با غم دوریت چه کنم در ضلالت این دنیای متوحش؟

 

امام  صادق ( ع ) : 

 مَن آمَنَ بِنا وَ صَدَّقَ حَدیثَنا وَنتَظَرَ اَمرَنا کانَ کَمَن قَتِلَ تَحتَ رَایَة القائم؛

 آنکه به ما ایمان آورد و سخن ما را تصدیق نماید و منتظر فرج امر ما باشد ؛ همچون کسی است که زیر پرچم قائم به شهادت برسد .

                                                    علامه مجلسی \ بحار الانوار \ ج 52 \122

بی تکلف...

                             

درورد و سلا م بنده حقیر را پذ یرا با ش .

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا مولای یا صا حب الزمان السلام علیک یا مُعزّ المومنین المستضعفین

درورد و سلا م بنده حقیر را پذ یرا با ش .

ای صاحب عصر، ای اما م زمان (عج) با تو سخن می گویم با تو که غیرت بخش مومنانی هستی که در اثر ظلم ستمگران نا توا ن شده اند .

روزی که مرا به مسجد مقدس جمکران برای اولین بار دعوت کردی هیچ وقت فراموش نمی کنم ، ای سرورم ،آن روز انگا ر دوباره متولد شد م .

اتوبوس آرا م پیش می رفت و مسجد و گـلد سته ها ی مسـجد جمـکرا ن نزدیـک و نزدیکتر می شد حالت عجیبی داشتم نمی توانستم جلو ی اشکها یم را بگیرم و مثل با را ن بهاری می بارید ند خود را قطره ای نا چیز می پنداشتم دربرابر عظمت شما حضور شما را آنجا احساس می کردم و دوست داشتم فریا د بزنم یا مهدی ادرکنی به

حرف دل..

امام زمان علیه السّلام

یاران مهدی را باید در میان سلاح بردوشان و کفن‎پوشان و جان بر کفان و مبارزان و

سنگرنشینان و خدمتگزاران به این انقلاب، و تقویت‎کنندگان سپاه دین، و حرمت‎گزاران به خون و خانواده شهیدان یافت.
نه در ساکتان و بی‎تفاوتان! و نه در رفاه‎زدگان و عافیت طلبان.
یا مهدی! کدام «حضور»، چون «غیبتِ» تو، زمان و تاریخ را آکنده است... ؟!
حاضرترین حاضران، به گرد پای «حضور غایبانه»ات نمی رسند.
ای معنیِ حضور در غیبت! ای مفهومِ غیبتِ حاضر، ای مجمعِ غیبت و شهود!

              

کدام نماز شب است که بی یاد تو بر پاست؟
کدام اشک شوق و سوز دل است که نشان از تو ندارد؟
کدام وصیّت نامه شهید است که خالی از اسم عزیز توست؟
مگر می شود دعای کمیل و توسّلی بی یاد تو سر شود؟
او «وارث» است، وارث دین محمّد و خطّ سرخ شهادت.
او «قائم» است، ایستاده و استوار و پا بر جا، تا جهانی را به قیام حق‎طلبانه وا دارد.
او «بقیه الله» است، یادگاری از خطّ امامان و ذخیره‎ای از سوی خدا.
او «منصور» است، یاری خدا و نصرت مؤمنین را پشت سر دارد و بر جباران پیروز خواهد شد.
او «ثائر» است، انقلابی، برانگیخته و برانگیزنده. او«منتقم» است، خونخواه حادثه کربلا و

انتقام گیرنده خون شهیدان و خون سیدالشهدا.
او«صاحب الزّمان» و «صاحب الامر» است، او «ولی عصر» است.

زمین و زمان، امر و فرمان در اختیار اوست. «حجت الله» است و «خلف صالح». مهدی امّت است.

 هدایت یافته‎ای هدایتگر، راه یافته‎ای راهنما.
هم هادی است، هم مهدی، راهشناسی خبیر و راهبانی مطمئن و راهنمایی دلسوز.

 سلام بر مهدی، انتظار سبز دورانها، آرمان مجسّم عدالتخواهان، چلچراغ روشن شبستان تاریخ،

روشنگر زمین و زمان، مردِ برگزیده اعصار، ذخیره جاویدان الهی و نوید بخش صبح در شب انتظار.

آقا...

ای مهدی زهرا!

ای مهدی زهرا دوست دارم دیده را فرش کف پایت کنم

سر تا پا چشم شوم تا خوب تماشایت کنم

مهدی جان بازآی

مهدی جان بازآی دل تنگ مرا مونس جان باش

خستگان عشق را ایام درمان خواهد آمد

غم مخور آخر طبیب دردمندان خواهد آمد

دردمندان،مستمندان،بی پناهان را بگو

مصلح عالم،پناه بی پناهان خواهد آمد

آن روزی که مهدی ز سفر باز آید

نوروز شود،شکوفه با ناز آید

از عشق تماشای گلستان رسول

مرغ دل ما به وجد و پرواز آید