-:-نیمه ی رمضان-:-

ماه من  به نیمه  رسیده است...

غمی جانفزا قلبم را می فشارد...

نیمی گذشت.. و  از بخشیده شدگانم یا محرومان؟

و این میلاد  باسعادت توست یا کریم اهل بیت

که غم ها را میشوید از جانم...

و امید را در قلبم زنده میکند...

 و به تو متوسل میشویم که ما  هم از بخشیده شدگان باشیم...

کوچه های بنی هاشم بوی یاسمن میده

خدا امشب به علی و فاطمه  حسن  میده

امام حسن (ع): 

عجبت لمن یتفکر فی مأکوله کیف لا یتفکر فی معقوله فیجنب بطنه ما یوذیه، ویودع صدره ما یردیه .

تعجب می کنم از کسانیکه در غذای جسم خود فکر می کنند ولی در امور معنوی و غذای جان خویش تفکر نمی کنند. شکم را از طعام مضر حفظ می کنند ولی در روح و روان خویش افکارپلید و پستی را وارد می کنند .

التماس دعا

-:-افطارهای بی یار-:-

الامام محمدابن علی الباقر(علیهم السلام):

شهر رمضان شهر الله و الصائمون فیه اضیاف الله و اهل الکرامة

ماه رمضان ماه خداست و روزده داران این ماه میهمانان خدا و مورد کرامت و لطف اویند.

فضائل الاشهر الثلاثة.ص 123

          

رجب که آمد، لبخند زدیم که  صدایمان خواهند کرد: این الرجبیون...

به پایان رسید و تهی دست ماندیم...

اندوه فراغ رجب را با شادی حلول شعبان شستیم

شعبان به نیمه رسید و پایان!

و ما در اول راه مانده ایم...

رمضان رسیده..

و هنوز دستان تهی مان ، با هزاران امید به سوی  تو درازشده  است..

میدانم که رمضان ها، رجب ها، شعبان ها، همه ساله از پی هم میدوند و من ...

بارالها،

قلب هایمان را از عشق الهی لبریز، گناهانمان بریز و آبرویمان را مریز.

آمد رمضان هست دعا را اثری

دارد دل من شور و نوای دگری

ما بنده ی عاصی و گنهکار توییم

ای داور بخشنده به ما کن نظری      

آقا جان!

ماه مبارک ، وسیله ایست تا الطاف خداوندی شامل حال ما شود..شاید از زخم هایی که همه روزه به شما میزنیم، کم شود...

ولی مولای من...

آستانه ی افطار، بی حضور یار، صفایی ندارد...

التماس دعا

شعبان رسید و من...

اغاز شعبان، حس دیگری دارد..

شعبان که میرسد..

بوی محمد(ص) در فضای دل میپیچد...

 شعبان که میرسد

بوی تو را دارد..

شعبان که  میرسد..

همه ی ذرات هستی، همه ی کائنات، در التهاب امدنت..در شوق دیدارت..

در ارزوی وصال تو...

و عدالت جهانی

رنگ می گیرند...

به وقت بارش باران

نگاهت گر به آن بالاست

و در رقص دعا قلبت

مثال بید می لرزد،

دعایم کن،دعایم کن،

که من محتاج محتاجم...

مبعث مبارک باد

نور عترت آمد از آیینه ام

کیست در غار حرای سینه ام

رگ رگم پیغام احمد می دهد

سینه ام بوی محمد می دهد

روز مبعث، روز برانگیختن خردهایی است که در تابوت خُرافه‏گرایی، هوس‏پرستی و جهل‏پیشگی دفن شده بود. 

روز مبعث روز تولّد عاطفه‏هاست؛ عاطفه‏هایی که در رقص شمشیرها زخمی می‏شد و در جنگل نیزه‏ها جان می‏باخت. آن‏روزها، دخترکان معصوم، به جای آغوش گرم مادر، در دامان سرد خاک می‏خفتند. جوانان بلندقامت، در جنگ جهالت‏ها، جان به بارش تیرها می‏دادند و زنان بی‏پناه، در بند اسارت می‏زیستند. آه که چه خارهایی به پای بشریّت می‏خلید و چه زخم‏هایی دل عاطفه‏ها را می‏خَست.

روز مبعث، روز مرگ قساوت‏ها و شرارت‏ها بود؛ روز مرگ کرامت‏هایی که به پای بت‏ها قربانی می‏شد؛ روز مرگ جهل و شرک و پرستش‏های ناروا بود.

روز مبعث، روز میلاد ارزش‏هاست؛ ارزش‏هایی که زنده به گور می‏شد و اصالت‏هایی که در بستر احتضار رو به خاموشی می‏رفت.

 در آن روز، بذر عشق و مهرورزیدن و مهربان زیستن در دشت تفتیده دل‏ها پاشیده شد و هزاران هزار گل عاطفه از آن رویید. لبخند بر لب‏ها نشست‏دست گرم نوازش بر سر یتیمان کشیده شد. شمشیرهای خشونت زنگار گرفت و سفره محبت آغوش گشود. نوع دوستی بنیاد یافت و کینه‏توزی جان باخت. از چشمه چشم‏ها مهر جوشید و در دریای سینه‏ها عشق خروشید. زندگی زیبا و بودنْ تماشایی شد.

 روز مبعث، روز بارش برکت، روز سرافرازی انسان، روز برآمدن آوازهای سپید و روز بوسه زدن بر چهره خورشید، بر همه جهانیان مبارک باد...

التماس دعا